Με ήρωα στα παιδικά του χρόνια τον πατέρα του, λάτρεψε το ποδόσφαιρο για να περνούν χρόνο μαζί
Δώδεκα μήνες αργότερα πανηγυρίζουμε και τον πρώτο Έλληνα προπονητή (ο οποίος μεγάλωσε στην Αυστραλία) που σήκωσε Ευρωπαϊκό τρόπαιο. Ο λόγος για τον Άγγελο Ποστέκογλου (Άντζ Ποστεκόγλου για τους Βρετανούς), τον προπονητή της Τότεναμ που οδήγησε τους Σπερς μετά από μία απίστευτη περίοδο ξηρασίας στη γη της επαγγελίας, καθώς επικράτησαν με 1-0 της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στον τελικό του Europa League.
«Και να πάρουν το Κύπελλο δεν θα ξέρουν πως να πανηγυρίσουν», ήταν το πιο ευγενικό σχόλιο των οπαδών αντιπάλων ομάδων προς τους Λονδρέζους που είχαν να δουν κούπα από το 2008 (Λιγκ Καπ) και Ευρωπαϊκό τίτλο από το 1984 (Κύπελλο UEFA), αλλά κατάφεραν να δώσουν τέλος στην κατάρα στη σεζόν που έχουν κάνει τη χειρότερη πορεία της ιστορίας τους στην εποχή της Premier League (το φινάλε τους βρίσκει στην 17η θέση).
«Να διορθώσω τον εαυτό μου: δεν κερδίζω συνήθως πράγματα (τίτλους), πάντα κερδίζω (τίτλους) στη δεύτερη μου χρονιά σε μια ομάδα», είχε πει τον Σεπτέμβριο του 2024 ο Ποστέκογλου όντας φρέσκος στον πάγκο των Σπερς και 20 μήνες μέσα από τρομερά δύσκολες καταστάσεις και σ’ ένα απίστευτα τοξικό και πιεστικό περιβάλλον, φρόντισε να επιβεβαιώσει και αυτήν την ρήση του.
Για τον γιο των μεταναστών που έφυγε παιδάκι 5 ετών από την Νέα Φιλαδέλφεια για τη Μελβούρνη, ποτέ και τίποτα δεν ήταν εύκολο, αλλά όπως παραδέχθηκε μετά το τέλος του λυτρωτικού αγώνα με την Γιουνάιτεντ «αυτά τα δύο χρόνια στην Τότεναμ είναι τα πιο δύσκολα της καριέρας μου».
Το γιατί θα το εξηγήσουμε λίγο παρακάτω, αφού πρώτα ξετυλίγουμε το κουβάρι της ζωής του.
Το ταξίδι στην Αυστραλία
Στην Ελλάδα της χούντας η ζωή δεν ήταν εύκολη κι ο Δημήτρης με τη Βούλα Ποστέκογλου πήραν τη μεγάλη απόφαση να αφήσουν πίσω τους τα πάντα για να ξεκινήσουν μια νέα ζωή στην Αυστραλία για την οικογένεια τους που συμπλήρωναν η 10χρονη Λίζα κι ο 5χρονος Άγγελος.
Η προσαρμογή εκεί δεν ήταν εύκολη. Ο πατέρας του από το πρωί μέχρι το βράδυ δούλευε για να τα βγάλουνε πέρα, όμως ως λάτρης του ποδοσφαίρου κάθε Δευτέρα οι άνδρες του σπιτιού είχαν τη δική τους μέρα: Κάθονταν στο σαλόνι κι απολάμβαναν τον ποδοσφαιρικό αγώνα της εβδομάδας (από το αγγλικό πρωτάθλημα), για να ακολουθήσουν λίγο αργότερα οι πρώτες τους επισκέψεις τους στο Middle Park, την έδρα της Σάουθ Μέλμπουρν Ελλάς, της ομάδας της ελληνικής Ομογένειας.
Εκεί ο δεσμός τους έγινε ακόμη πιο δυνατός με τον Άγγελο να γράφεται στα τσικό της ομάδας και να φτάνει να γίνει ο αρχηγός της κατακτώντας δύο πρωταθλήματα.
Προπονητής ετών 27
Σε πολύ μικρή ηλικία ένας σοβαρός τραυματισμός σήμανε το πρόωρο τέλος της καριέρας του, αλλά δεν σήμαναν το τέλος της σχέσης του με το ποδόσφαιρο… Από το χορτάρι, πέρασε στους πάγκους και με οδηγό το μότο του πατέρα του που πάντα έλεγε «Κάτω η μπάλα», άρχισε να χτίζει τον προπονητικό του μύθο.
Οι δυσκολίες τεράστιες. Στην Αυστραλία το ποδόσφαιρο δεν ήταν ποτέ το κυρίαρχο άθλημα και το 2008 επέστρεψε στα πάτρια εδάφη. Ανέλαβε την Παναχαϊκή της Β’ Εθνικής, δημιουργώντας ένα εξαιρετικό σύνολο αλλά λίγους μήνες αργότερα αποχώρησε λόγω διαφορετικής φιλοσοφίας με τους διοικούντες.
Επόμενος σταθμός η Μπρίσμπεϊν Ρόαρ. «Δώστε μου έναν χρόνο από τώρα και μετά μπορείτε να με κρίνετε», είπε κατά την παρουσίασή του από την ομάδα που ήταν από τις πλέον βαρετές και αδιάφορες της χώρας. Σε ελάχιστους μήνες το «Ange-Ball» την μετέτρεψε στην πιο θεαματική ομάδα της λίγκας φτάνοντας στην κατάκτηση του τίτλου τη δεύτερη του χρονιά.
Αποχώρησε το 2012 για να αναλάβει τη Μέλμπουρν Βίκτορι με τριετές συμβόλαιο, το οποίο έμεινε στη μέση, καθώς στις 23 Οκτωβρίου του 2013 ανέλαβε την εθνική Αυστραλίας, την οποία οδήγησε στο Μουντιάλ της Βραζιλίας τον επόμενο χρόνο.
Το 2015 η Αυστραλία κατέκτησε για πρώτη φορά στην ιστορία της το Ασιατικό Πρωτάθλημα. Αντίπαλος της στον τελικό η Κορέα με τους Αυστραλούς να επικρατούν με 2-1. Στο φινάλε του αγώνα ο τζέντλεμαν Ποστέκογλου πριν πανηγυρίσει μαζί με τους παίκτες του, έσπευσε να χαιρετήσει τους αντιπάλους και να τους παρηγορήσει. Ένας εξ αυτών ο Χέουνγκ Μιν Σον. Τότε το νέο μεγάλο αστέρι της Κορέας και νυν αρχηγός της Εθνικής ομάδας, αλλά ταυτόχρονα και αρχηγός της Τότεναμ.
Δέκα χρόνια αργότερα η αγκαλιά του στον Σόνι δεν ήταν αγκαλιά παρηγοριάς, αλλά δικαίωσης και των δύο.
Ο Ποστέκογλου οδήγησε την τους «Socceroos» και στα τελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2018, αλλά λίγους μήνες πριν από τους αγώνες στη Ρωσία παραιτήθηκε λόγω διαφωνιών με την Ομοσπονδία και της κριτικής που είχε δεχτεί.
Η Αυστραλία ήταν πλέον πολύ μικρή για να τον χωρέσει, αλλά ο επόμενος προορισμός του ήταν μάλλον μη αναμενόμενος καθώς τον Νοέμβριο του 2017 ανακοινώθηκε ως ο νέος προπονητής των Γιοκοχάμα Μαρίνος.
Στην πρώτη του σεζόν έφτασε στον τελικό του Κυπέλλου, αλλά στη δεύτερη, κόντρα σε κάθε προγνωστικό, την οδήγησε στον πρώτο της τίτλο μετά από 15 χρόνια, ενώ ο ίδιος έγινε ο πρώτος Ελληνοαυστραλός που κατέκτησε το Πρωτάθλημα Ιαπωνίας.
Τα κατορθώματα του στην χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου του άνοιξαν τον δρόμο για τη νέα επιστροφή στην Ευρώπη και 10 Ιουνίου του 2021 ανακοινώθηκε ως ο νέος προπονητής της σκωτσέζικης Σέλτικ.
Στην Γλασκώβη η είδηση όχι μόνο δεν προκάλεσε ενθουσιασμό, με τον κόσμο να είναι επιφυλακτικός και τα πράγματα έγιναν ακόμη χειρότερα όταν η ομάδα αποκλείστηκε στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ από την πρωταθλήτρια Δανίας Μίντιλαντ.
Ο Ποστέκογλου όμως άντεξε στην πίεση και μέσα σε λίγους μήνες μεταμόρφωσε τη Σέλτικ σε ένα σύνολο που έπαιζε ελκυστικό ποδόσφαιρο, κέρδιζε σε όλα τα ματς σκοράροντας πολλά γκολ και κατέκτησε τον τίτλο. Για όσους τυχόν έχουν την απορία να σημειώσουμε ότι ναι, ήταν και πάλι ο πρώτος Ελληνοαυστραλός που τα κατάφερνε.
Κι οι παλαίμαχοι Σκωτσέζοι ποδοσφαιριστές που τον χλεύαζαν όταν είχε αφιχθεί ζητούσαν δημόσια συγγνώμη ο ένας μετά τον άλλον.
Τη σεζόν 2022-2023 η Σέλτικ κατέκτησε το τρεμπλ στην Σκωτία, με τον Ποστέκογλου να κρίνει ότι εκείνη ήταν η κατάλληλη στιγμή για να για ζήσει το όνειρο κάθε προπονητή: το να προπονήσει μια ομάδα της αγγλικής Premier League.
Από την ανίκητη αυτοκρατόρια στη…. λούζερ Τότεναμ
Μέχρι τη δεκαετία του ’80 η Τότεναμ ήταν μία από τις υπολογίσιμες δυνάμεις του αγγλικού ποδοσφαίρου έχοντας αρκετούς τίτλους και χαρακτηριστικό γνώρισμα το ελκυστικό της ποδόσφαιρο.
Κι αυτή η ανάγκη του κόσμου για επιστροφή στις ρίζες, για να δουν την ομάδα τους να μην μπαίνει στο γήπεδο με τη λογική «να καταστρέψω το παιχνίδι του αντιπάλου», αλλά αντιθέτως με στόχο να χαρίσει όμορφο θέαμα, οδήγησαν τη διοίκηση στην απόφαση να του εμπιστευτεί την ομάδα.
Ο Ποστέκολγου δύο χρόνια μετά την άφιξη του στη Γλασκώβη, βίωσε ακόμη πιο έντονα την αμφισβήτηση στο Λονδίνο, όπου τα social media είχαν κατακλυστεί με γκρουπάκια που απαιτούσαν την άμεση απόλυση του…
Ο Ελληνοαυστραλός δε αντέδρασε και παρόλο που την τελευταία ημέρα των μεταγραφών έχασε τον Χάρι Κέιν (πουλήθηκε στη Μπάγερν) αυτός δεν το έβαλε κάτω έχοντας εμπιστοσύνη στους υπόλοιπους και πάντα καθοδηγούμενος από την ατάκα του πατέρα του «χαμηλά τη μπάλα».
Η Τότεναμ μετά από 10 αγωνιστικές είχε οκτώ νίκες και δύο ισοπαλίες, όντας στην πρώτη θέση με τον Ποστέκογλου να κερδίζει τον τίτλο του προπονητή του μήνα τρεις διαδοχικές φορές (Αύγουστο, Σεπτέμβριο, Οκτώβριο) και να αναγκάζει τους οπαδούς της Τότεναμ να τον κάνουν σύνθημα στα χείλη τους.
Οι τελευταίοι για να τον αποθεώσουν διασκεύασαν τη διαχρονική επιτυχία του Ρόμπι Γουίλιαμς «Angels» με τον Βρετανό σταρ να την τραγουδά εκφράζοντας τον θαυμασμό του για τον Ελληνοαυστραλό τεχνικό.
Μόνο που αρκούσε ένα ματς για να καταστραφεί μια ολόκληρη χρονιά. Στις 7 Νοεμβρίου 2023 η Τότεναμ υποδέχθηκε την Τσέλσι στο Λονδρέζικο ντέρμπι και στον πάγκο των μπλε του Λονδίνου ήταν ο Μαουρίτσιο Ποτσετίνο. Ο Αργεντινός που είχε μείνει για μια πενταετία στους Σπερς και τους οδήγησε στον τελικό του Champions League το 2019.
Η Τότεναμ προηγήθηκε στο 6’, μέχρι το 30’ κυριάρχησε πλήρως, ωστόσο τα επόμενα 20 λεπτά ήταν εφιάλτικά. Τρεις τραυματισμοί (Τζόνσον, Φαν Ντεν Φέεν, Μάντισον), δύο αποβολές (Ρομέρο Ουντότζι) και το σκηνικό άλλαξε με την Τσέλσι να επικρατεί 1-4 (1-2 το σκορ μέχρι το 94’ όταν η Τότεναμ άγγιξε την ισοφάριση).
Εκείνο το ματς κόστισε πανάκριβα καθώς δεν υπήρχαν πολλές εναλλακτικές λύσεις και η Τότεναμ τερμάτισε 5η χωρίς το εισιτήριο για το Europa League.
Το καλοκαίρι η ανάγκη για ενίσχυση της ήταν δεδομένη ειδικά στη θέση του φορ, όπου το κενό του Κέιν δεν είχε καλυφθεί με την ομάδα να δίνει 65 εκατομμύρια στην Μπόρνμουθ για τον Σολάνκε. Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του ποτέ δεν μπήκε στα παπούτσια του Κέιν, με την Τότεναμ από την αρχή της σεζόν να βλέπει τη μία ατυχία να διαδέχεται την άλλη, έχοντας τραγική πορεία στην Premier League και μοναδικό αποκούμπι το Λιγκ Καπ και το Europa League.
Στο Λιγκ Καπ έφτασε στους 4 και διαλύθηκε στον επαναληπτικό από την Λίβερπουλ, καθώς στο δίμηνο Δεκεμβρίου, Ιανουαρίου 15 παίκτες ήταν τραυματίες κι ο Ποστέκογλου στηριζόταν σε 11, 12 υγιείς που του είχαν απομείνει. «Είμαι περήφανος γι’ αυτά τα παιδιά. Παίζουμε με βασικούς έναν 17χρονο (Μπέργκβαλ) κι έναν 18χρονο (Γκρέι) και όλοι είναι στα όρια της εξάντλησης», έλεγε και ξαναέλεγε, ωστόσο η εσωστρέφεια είχε χτυπήσει κόκκινο.
Ο κόσμος γκρίνιαζε, πολλοί απαιτούσαν την απομάκρυνση του, όμως ο Ντάνιελ Λίβι (πρόεδρος) τον στήριξε και το βράδυ της Τετάρτης δικαιώθηκε και αυτός…
Η Τότεναμ απέκλεισε στα νοκ άουτ του Europa League διαδοχικά τις Τβέντε, Άιντραχτ Φρανκφούρτης, Μπόντο Γκλίμτ και στον τελικό βρήκε ως αντίπαλο τη Γιουνάιτεντ. «Η απόφαση για την απομάκρυνση του Ποστέκογλου είναι ειλημμένη και δεν θα συνεχίσει ακόμη κι αν πάρει το Europa League», έλεγαν τα ρεπορτάζ από την Αγγλία με τον Ποστέκογλου σε κάθε συνέντευξη να περνά ένα μαρτύριο.
Ακόμη και στο Μπιμπάο πριν τον τελικό έπρεπε να απλώσει ασπίδα προστασίας γύρω από τον εαυτό του και την ομάδα του. Μόνο που εκεί επίσης φρόντισε να υπενθυμίσει σε όλους τους παρευρισκόμενους ότι είναι έτοιμος να γράψει ιστορία και για τις δύο πατρίδες του.
«Διόρθωσε» μάλιστα έναν δημοσιογράφο που του ανέφερε πως θα γίνει ο πρώτος Αυστραλός τεχνικός που θα συμμετάσχει σε κάποιον ευρωπαϊκό τελικό σε επίπεδο ανδρών. Αμέσως του απάντησε. «Θα είμαι και ο πρώτος γεννημένος στην Ελλάδα, φίλε. Είμαι επίσης Έλληνας και είμαι περήφανος και για τις δύο εθνικότητές μου».
Κι η περηφάνια του επιβεβαιώθηκε λίγο αργότερα όταν ρωτήθηκε για το μέλλον του και αν φοβάται ότι αυτό είναι ίσως το τελευταίο του ματς στον πάγκο των Σπερς. «Δεν θα ήμουν ο πρώτος που θα αλλάξει δουλειά. Όλοι αλλάζουμε δουλειά. Το μέλλον μου είναι εξασφαλισμένο. Έχω μια όμορφη οικογένεια, έχω μια υπέροχη ζωή. Θα συνεχίσω να κερδίζω τρόπαια μέχρι να τελειώσω, όπου κι αν είναι αυτό».
Το που θα συνεχίσει την καριέρα του θα φανεί τις επόμενες ημέρες. Το σίγουρο όμως είναι ότι ο Άγγελος Ποστέκογλου έγραψε ιστορία το βράδυ της Τετάρτη κάνοντας χιλιάδες οπαδούς της Τότεναμ (ανάμεσα τους κι ο υπογράφων) να μην μπορούν να συγκρατήσουν τα δάκρυα τους.
Μόνο που τώρα κανείς δεν έκλαιγε για μία νέα απώλεια ενός τίτλου, αλλά για την πρώτη ευρωπαϊκή κούπα του συλλόγου μετά από 41 ολόκληρα χρόνια.
«To dare is to do» (το να τολμάς σημαίνει να πράττεις) είναι το μότο της Τότεναμ κι ο Big Ange το εφαρμόζει πιστά και χωρίς καμία υποχώρηση από την πρώτη στιγμή που ήρθε στον σύλλογο.
Ο Ελληνοαυστραλός χωρίς φανφάρες και τυμπανοκρουσίες, έχοντας να αντιμετωπίσει την απίστευτη κριτική και την εσωστρέφεια του συλλόγου, κατάφερε να δώσει τέλος στην ξηρασία 17 ετών και να βρεθεί στο πάνθεον της ιστορίας των Σπερς.
Και μακάρι η έναρξη της νέας σεζόν να τον βρει και πάλι στον πάγκο της…
Γιατί είμαστε σίγουροι ότι παρά την ευρωπαϊκή του επιτυχία, αυτός θα ξεκινήσει σιγά, σιγά να χτίζει τη νέα Τότεναμ έχοντας πάντα τη μπάλα… χαμηλά. Όπως του έλεγε από μικρό παιδί ο πατέρας του Δημήτρης που τον καμαρώνει εδώ και κάποια χρόνια από την γειτονιά των Αγγέλων.