«Είναι το τέλος μιας εποχής» σχολίαζε έξω από την Μητρόπολη Αθηνών ένα έμπειρο στέλεχος του ΠΑΣΟΚ σε ένα από τα πηγαδάκια που σχηματίστηκαν κατά την διάρκεια της κηδείας του Κώστα Σημίτη.

 

Σε αυτό το τέλος της εποχής αναφέρθηκαν κι άλλοι. Το κλίμα ήταν βουβό. Ίσως ο κόσμος που βρέθηκε έξω από τη Μητρόπολη να αναλογιζόταν ότι ο θάνατος του Κώστα Σημίτη είναι, πράγματι, το τέλος της Μεταπολίτευσης. Αυτό το βουβό κλίμα ίσως να ταίριαζε και με την ιδιοσυγκρασία του ανθρώπου που, όπως ειπώθηκε, σφράγισε την όψη της σύγχρονης Ελλάδας.

 

Ο Κ. Σημίτης δεν ήταν ένας θορυβώδης πολιτικός, δεν του άρεσαν οι έντονες καταστάσεις, απέφευγε να υψώσει τους τόνους και αποστρεφόταν τον λαϊκισμό σε οποιαδήποτε μορφή κι αν εμφανιζόταν. Λιτή ήταν, λοιπόν, και η εξόδιος ακολουθία του.

 

 

Οι ηλικίες των 30-40 θυμούνται την κυβέρνηση του, ενώ για κάποιους ίσως να αποτελεί και μια πρώτη ανάμνηση της πολιτικής σκηνής. «Είναι ο πρώτος πρωθυπουργός που θυμάμαι» έλεγε σε μια παρέα κάτω των 35 ετών ένας πολίτης. Ο χαρακτηριστικός τρόπος που χαιρετούσε το πλήθος που συγκεντρώνονταν στις ομιλίες του έχει μείνει στην ιστορία.

 

Εκσυγχρονιστής, σοβαρός, αξιοπρεπής, μακριά από λαϊκισμούς, με όραμα. Με αυτές τις λέξεις περιγράφουν τον πρώην πρωθυπουργό όσοι τον γνώριζαν.

 

Αρκετός κόσμος θέλησε να αποχαιρετήσει τον Κώστα Σημίτη και συγκεντρώθηκαν τόσο στην Μητρόπολη όσο και στο Α’ Νεκροταφείο από νωρίς. «Άφησε παρακαταθήκη», έλεγαν μεταξύ τους. «Η Κύπρος σε ευχαριστεί, λευτεριά στην Κύπρο μας, τώρα» έγραφε ένα πλακάτ που σήκωνε ένας κύριος για πολλή ώρα έξω από την επιβλητική εκκλησία στο κέντρο της Αθήνας.

 

Οι επικήδειοι ήταν πολλοί. Η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ανέφερε ότι «η 8ετης θητεία Σημίτη έφερε σημαντικές κατακτήσεις. Συνοδεύτηκε από κορυφαίες στιγμές που καθόρισαν την πορεία της χώρας που λάμπουν σαν κορυφαία επιτεύγματα. Ήταν πράος λιτός και αυτάρκης με αγάπη στον πολιτισμό και τις τέχνες».

 

Ο πρωθυπουργός, μίλησε για τις τρεις παρακατήθηκες που αφήνει, ο Νίκος Ανδρουλάκης, υπογράμμισε ότι ο Κώστας Σημίτης έκανε πράξη την ισχυρή Ελλάδα στην Ευρώπη.

 

 

«Ήμασταν τυχεροί που ο Κώστας Σημίτης βρέθηκε στην κορυφή της διακυβέρνησης σε μια τόσο κρίσιμη στιγμή για τη χώρα μας» είπε ο Τάσος Γιαννίτσης.

 

«Ο Σημίτης ανταποκρίθηκε με συνέπεια στο μείζον κατακτώντας σημαντική θέση στους ηγέτες της Ελλάδας αν και λοιδορούμενος από λαϊκίστικές φωνές» σημείωσε ο Γιάννης Βούλγαρης.

 

 

«Δεν υπέκυψε στα θέλγητρα του ψηφιακού πολιτισμού»

 

Ο Κώστας Τσουκαλάς αναφέρθηκε στον Κώστα Σημίτη, «που χωρίς να εγκλειστεί σε γυάλινο πύργο έβρισκε τρόπο να προστατεύσει την οικογένειά του. Εκείνος που δεν υπέκυψε ποτέ στα θέλγητρα του ψηφιακού πολιτισμού. Έτσι προφύλαξες μια μοναδική σχέση με την Δάφνη που ήταν πριν από σένα για σένα με έναν αξιοθαύμαστο τρόπο μέχρι το τέλος του τέλους».

 

Συγκινητική ήταν η στιγμή της πομπής, το άγημα της φιλαρμονικής, αλλά και οι τρεις βολές του στρατού. Όμως την ώρα που η Ελλάδα αποχαιρέτησε τον πρωθυπουργό που υπηρέτησε τη χώρα από το 1996 έως το 2004, η Δάφνη Σημίτη λέει το «τελευταίο αντίο» στον άνθρωπο της και λυγίζει. Τον σύζυγο και συνοδοιπόρο της για περισσότερα από 60 χρόνια.

 

 

Μετά την πολιτειακή και πολιτική ηγεσία, βουλευτές θέλησαν να αφήσουν ένα λευκό τριαντάφυλλο στον τάφο του Κώστα Σημίτη. Ακριβώς δίπλα από τον Ανδρέα Παπανδρέου όπου η επιγραφή γράφει «η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες». Απέναντι τους, η Μελίνα Μερκούρη.

 

Λίγο χώμα αλλά και άνθη άφησαν και πολίτες. Μια μεγάλη ουρά που περίμενε υπομονετικά. Άλλωστε, πρόκειται για το τέλος μιας εποχής.