Κατατάσσεται στην κατηγορία Α+ μηδενικής ενεργειακής κατανάλωσης, έχει πλήρη ενεργειακή αυτονομία, μηδενικό αποτύπωμα άνθρακα και μηχανισμό που αποθηκεύει και εκμεταλλεύεται το βρόχινο νερό.
Η παραπάνω περιγραφή δεν αφορά κάποιο νέο υπερσύγχρονο κτίριο μίας εταιρείας, αλλά ένα δημόσιο σχολείο εκτός Αθηνών και πιο συγκεκριμένα το 7ο Γυμνάσιο Αγρινίου, το οποίο θα ανοίξει τις πύλες του στους μαθητές με το νέο έτος.
Χρησιμοποιώντας αποκλειστικά όσα το περιβάλλον παρέχει απλόχερα, το σχολείο θεωρείται πρότυπο από πλευράς βιωσιμότητας και προστασίας του περιβάλλοντος, καθώς οι παροχές του είναι καινοτόμες και πρωτοποριακές.
Καταρχάς χρησιμοποιεί αποκλειστικά την ηλιακή ενέργεια με ένα υπερσύγχρονο φωτοβολταϊκό σύστημα τόσο για τη θέρμανση όσο και για την ψύξη όλων των χώρων του σχολείου. Στη συνέχεια η ηλιακή ενέργεια αποθηκεύεται σε ένα σύστημα μπαταριών και αποδίδεται στην κεντρική μονάδα κλιματισμού και σε όλες τις συσκευές, καθιστώντας το σχολείο εντελώς αυτόνομο. Διαθέτει έναν όμορφο ταρατσόκηπο όπου το φυτεμένο δώμα είναι μέρος του κτιρίου ενώ για τις υδατικές ανάγκες των φυτών και του πρασίνου χρησιμοποιείται το νερό της βροχής που αποθηκεύεται σε υπόγεια δεξαμενή.
Νέα κουλτούρα φροντίδας και προστασίας του περιβάλλοντος
«Είναι αλήθεια πως πλέον τα σχολεία και τα δημόσια κτίρια πρέπει να κατασκευάζονται με συγκεκριμένες προδιαγραφές, ωστόσο εμείς αποφασίσαμε να αναβαθμίσουμε στο μέγιστο δυνατό το συγκεκριμένο γυμνάσιο προσθέτοντας επιπλέον κατασκευές. Χρειάστηκε να γίνει ο απαραίτητος σχεδιασμός, να βρεθεί η απαραίτητή χρηματοδότηση αλλά και να αξιοποιηθούν κονδύλια από το ΕΣΠΑ», εξηγεί στην «Κ» ο δήμαρχος Αγρινίου, Γεώργιος Παπαναστασίου.
Τονίζοντας πόσο σημαντικό είναι οι μαθητές να γίνουν συμμέτοχοι σε μία νέα κουλτούρα φροντίδας και προστασίας του περιβάλλοντος, ο δήμαρχος προσθέτει πως το νέο σχολείο στο οποίο θα μεταγκατασταθούν οι μαθητές από άλλο μισθωμένο κτίριο θα σέβεται όλες τις ανάγκες τους, έχοντας αίθουσες αγγλικών, εργαστήρια χημείας και φυσικής, ιατρείο, WiFi και αμφιθέατρο 202 θέσεων.
Πιστεύω ακράδαντα πως είναι κρίμα οι παιδικές ψυχές να στοιβάζονται σε χώρους σαν κλουβιά.
Από την πλευρά της η διευθύντρια του σχολείου, Ντόρα Μαργαρά προσθέτει πως τα παιδιά θα έχουν την ευκαιρία να κατανοούν εμπράκτως όσα μαθαίνουν στα μαθήματα φυσικής και χημείας σχετικά με το βιοκλίμα και τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.
«Πιστεύω ακράδαντα πως είναι κρίμα οι παιδικές ψυχές να στοιβάζονται σε χώρους σαν κλουβιά. Από εκεί και πέρα θεωρώ πως όταν οι υποδομές είναι σωστές, οι εκπαιδευτικοί μπορούν να γίνουν πιο παραγωγικοί και αποτελεσματικοί και το μήνυμα να είναι πιο ελκυστικό και άμεσο στα παιδιά», σημειώνει η ίδια επισημαίνοντας πως οι εκπαιδευτικοί του σχολείου ανταπεξήλθαν σε πολύ δύσκολες συνθήκες στο κτίριο που στεγαζόταν όλα αυτά τα χρόνια το 7ο γυμνάσιο.
Όταν οι υποδομές είναι σωστές, οι εκπαιδευτικοί μπορούν να γίνουν πιο παραγωγικοί και αποτελεσματικοί και το μήνυμα να είναι πιο ελκυστικό και άμεσο στα παιδιά.
Πώς όμως ένα τέτοιο «διαμάντι» μπορεί να διατηρηθεί ατόφιο μέσα στον χρόνο; Τόσο η διευθύντρια όσο και ο δήμαρχος κατανοούν πως χρειάζεται σκληρή δουλειά και επιμέλεια.
«Το τελευταίο διάστημα κοιμάμαι δύσκολα αναλογιζόμενη τις πολλές ευθύνες που έρχονται, ωστόσο νιώθω χαρά που θα πάω σε αυτό το σχολείο. Είναι ευθύνη δική μου, της εκπαιδευτικής κοινότητας αλλά και των μαθητών να διατηρήσουμε σε άριστη κατάσταση το κτίριο», σημειώνει η κα. Μαργαρά.
Με τη σειρά του ο κ. Παπαναστασίου επισημαίνει πως η κατασκευή ενός τέτοιου σχολείου αυξάνει τις απαιτήσεις για τη δημιουργία κι άλλων αναβαθμισμένων κτιρίων. «Αν έρθει ένας δήμαρχος και με ρωτήσει πώς το κάναμε, θα του πω “με χαρά να σου δείξω”. Δεν υπάρχει ανταγωνισμός σε αυτά τα θέματα διότι θεωρώ πως όλοι πρέπει να στραφούμε σε πιο βιώσιμες λύσεις αλλά και να εκπαιδεύσουμε τις νέες γενιές. Επομένως είναι επιτακτική ανάγκη τα μελλοντικά σχολεία στην Ελλάδα να είναι ενεργειακά αυτόνομα».
Σε κάθε περίπτωση ένα μίνιμαλ κτίριο, δεν σημαίνει πως είναι ένα μονότονο αποστειρωμένο περιβάλλον. Εν προκειμένω, ο ζωγράφος Δημήτρης Κρέτσης ανέλαβε την εικαστική παρέμβαση στο σχολείο, δίνοντάς του μία ποπ νότα.
«Ισως είναι η πρώτη φορά που έβαλα τόσο πολύ χρώμα σε έργα μου, καθώς προτιμώ τους γήινους τόνους. Ωστόσο δεδομένου πως πρόκειται για γυμνάσιο, δηλαδή για εφήβους, θεώρησα πως μπορούσαμε να συμπεριλάβουμε πιο ζωηρες αποχρώσεις», σημειώνει στην «Κ» ο κ. Κρέτσης.
«Το κολιμπρί δεν υπάρχει στην Ελλάδα, ωστόσο ένας μύθος έλεγε πως όταν είχε πιάσει φωτιά στον Αμαζόνιο, το κολιμπρί μετέφερε με το ράμφος του νερό για να βοηθήσει στην κατάσβεση της πυρκαγιάς. Οταν τον ρώτησαν γιατί το κάνει, το ίδιο απάντησε “κάνω ό,τι μπορώ, ακόμη κι αν είμαι το πιο μικρό πουλί στο κόσμο”. Aυτό θα ήθελα να κρατήσει η νέα γενιά, πως κανείς δεν πρέπει να σταματήσει να παλεύει για τα “θέλω” του, ακόμη κι αν θεωρεί πως οι πιθανότητες δεν είναι υπέρ του», επισημαίνει ο κ. Κρέτσης.
Οσο για το αν η τέχνη συμβαδίζει με την βιωσιμότητα, η απάντηση είναι «φυσικά και ναι». «Εκτός ότι πλέον κάνουμε τέχνη από ανακυκλωμένα υλικά και χρώματα φιλικά προς το περιβάλλον, θεωρώ πως με τις εικαστικές μας παρεμβάσεις στις πόλεις, καλύπτουμε το μουντό γκρίζο παιρνώντας παράλληλα και κάποια μηνύματα», καταλήγει.
πηγή: kathimerini.gr
